Wonen en de toegang tot huisvesting zijn belangrijke en actuele thema’s in Nederland. De dakloosheid is in 10 jaar tijd verdubbeld, jongeren zijn gedwongen om lang bij hun ouders te blijven wonen, de wachtlijsten voor een sociale huurwoning groeien snel, en een huis kopen is voor de meeste mensen vanwege de rap stijgende huizenprijzen geen optie. De woningnood is voor steeds meer mensen in Nederland een reëel probleem. De overheid heeft de plicht om huisvesting voor iedereen te verwezenlijken. Het recht op huisvesting is opgenomen in artikel 22 lid 2 van de Nederlandse Grondwet.
Het recht op huisvesting is een mensenrecht
Ook op internationaal niveau wordt het recht op huisvesting erkend. Het recht op huisvesting is een fundamenteel sociaaleconomisch mensenrecht dat onder andere te vinden is in artikel 31 van het Europees Sociaal Handvest en artikel 11 van het Internationaal Verdrag inzake Economische, Sociale en Culturele Rechten. Ook artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens geeft invulling aan dit recht.
De kern van het recht op huisvesting in internationale en Europese verdragen ziet niet alleen op kwantiteit (voldoende huisvesting), maar ook op kwaliteit: huisvesting moet “behoorlijk” zijn. Huisvesting is meer dan simpelweg een dak boven je hoofd. Het recht op behoorlijke huisvesting betekent dat mensen het recht hebben om ergens veilig, vreedzaam en waardig te kunnen leven.
Het is niet makkelijk om dit mensenrecht af te dwingen in een procedure bij de Nederlandse rechter. Er is dan ook nog maar weinig jurisprudentie op het gebied van het recht op huisvesting.
Media
Meer weten over het recht op huisvesting? Lees het opiniestuk van Rosa Beets van PILP in NRC.